Wooramel Station
Door: Sitze
Blijf op de hoogte en volg Sitze
23 April 2018 | Australië, Denham
We verlaten Denham en rijden verder. Vanaf de highway naar Denham gaat maar 1 weg, dus we rijden eerst 200 km dezelfde weg die we gekomen zijn. De wegen hier zijn overigens super saai. Zijwegen zijn er nauwelijks en soms rijd je urenlang rechtuit. Letterlijk rechtuit. We hebben ergens een stuk van zo'n 80 km kaarsrecht door gereden. Een lange streep. zelfs niet een flauwe bocht. Het kan niet moeilijk zijn om hier wegen ontwerper te worden. Met een rechte liniaal kom je al een heel eind.
We willen een paar dagen in Wooramel gaan staan, een plaatsje aan de -hoe kan het anders- Wooramel River. Over de rivier straks meer. Wooramel bestaat eigenlijk alleen uit Wooramel Roadhouse (ofwel het tankstation) en Wooramel Station (ofwel de boerderij).
Station bestaat al sinds eind 1800 en is van oudsher een sheepfarm, schapen dus. De farm is enorm, 60 km lang en 80 km breed. Het grootste deel is bedekt met rood zand en lage struiken. Schapen en geiten houden op dit land lukt nog net. Om financieel het hoofd boven water te houden zijn de huidige eigenaren in 1987 begonnen met de campsite.
Vanaf de highway moeten we een kilometers lange zandweg nemen om er te komen. De bus begint er al aardig als een outback camper uit te zien. In sommige Australische series zie je stoere auto's, mooie boerderijen met groene velden en nog mooiere dames. Dat is hier zeker niet aan de orde. De boerderij is een verzameling van oude materialen, voornamelijk ijzer. Hier is hier gebruikelijk dat overtollige spullen ergens op het land gedropt worden. Iets buiten de camping vind je dan ook een klein autokerkhof. En een heleboel oud ijzer, zeg maar junk yard. Verder alleen rood zand en hier en daar een struikje. De douches en wc's op de campsite zijn enigszins primitief en van mooie dames is al helemaal geen sprake. Kortom een heel ander plaatje dan op tv.
Maar..., we kamperen nu eindelijk bij de boer. En het is een hele rustige campsite. Kampeerders staan hier 100 tot 300 meter uit elkaar. De grote attractie hier zijn de hot tubs. Twee grote tonnen die gevuld zijn met mineraal grondwater van 33 graden. Jaren geleden is er honderden meters diep naar water geboord. Het water dat nu omhoog komt wordt voor zowel de tubs als voor de douches gebruikt. Geen drinkwater dus, dat is hier alleen als flessenwater te krijgen. Best prijzig.
Na een hete wandeling langs de 'rivier' duiken we de tubs in. Het ruikt metalig en smaakt zout. Er wordt gezegd dat de bron gezonde mineralen bevat, o.a. magnesium. Na een half uurtje in de tubs zien we het gezonde effect, kleding, haren en huid zijn oranje. Het effect is twijfelachtig...
We hebben een prachtige plek direct aan de Wooramel River. Van enig water in de rivier is geen sprake. Dat gebeurt maar 2 tot 3 keer per jaar voor ongeveer een week. Het is een upside-down rivier. Als het heel veel verderop flink heeft geregend, dan stroomt het water diep ondergronds richting Wooramel en wordt bij de rivier omhoog gedrukt. Het water komt dus uit de grond omhoog.
Grappig genoeg staan er langs de rivier veel bomen. Deze Gum trees kunnen kennelijk overleven met het beetje water dat diep in de grond langs de rivier zit. Het zijn hele typische bomen en ze zorgen gelukkig voor de broodnodige schaduw. Op het moment dat ik dit schrijf (in de namiddag) zitten we lekker in de schaduw. Het is evengoed 29 graden, maar we vinden het allebei heerlijk koel.
Overal op het terrein staan ijzeren vaten. Er mogen hier houtvuren gestookt worden. Gezien de vele grote bosbranden is dat is deze gort droge omgeving best verwonderlijk. Maar als het mag, waarom dan niet doen. We hebben flink wat hout gesprokkeld, het wordt een best vuur. Een prima manier om de dag bij Wooramel af te sluiten.
Er is geen verlichting op de campsite, Als de zon onder is zien je links en rechts de kampvuurtjes branden. Het vuur geeft niet alleen wat licht, maar omdat de avonden koud zijn, ook veel warmte.
De camping bevalt zo goed dat we nog maar nacht bijboeken.
Na Wooramel maken we in tussenstop in Carnarvon. In het stadje heeft NASA Usa jarenlang een basis gehad. De eerste maanwandeling was van hieruit het beste te volgen. De sterrenhemel is minder fraai dan op de vorige campsite, maar een paar dagen op een luxe park (met zwembad!) is heerlijk om het stof af te spoelen.
Het jonge stel naast ons, met twee kleine kinderen, heeft dat ook gedacht. Die zijn al twee maanden onderweg. Ook zij hebben hun huis verkocht om een jaar door Australie te trekken. Als er later op de dag nog een jong stel achter ons neer strijkt, hun huis verkocht hebben om te reizen, lijkt het wel een trend te zijn. Het zijn dus niet alleen de bejaarden die lang rondreizen (die ze hier overigens The Grey Nomads noemen), ook al jongeren die zo leven. Heel bijzonder.
Binnenkort gaan we op weg naar Coral Bay, hopelijk kunnen we daar hele grote (wal)vissen zien. Ik houd jullie op de hoogte.
That's it for now, see you mates.
We willen een paar dagen in Wooramel gaan staan, een plaatsje aan de -hoe kan het anders- Wooramel River. Over de rivier straks meer. Wooramel bestaat eigenlijk alleen uit Wooramel Roadhouse (ofwel het tankstation) en Wooramel Station (ofwel de boerderij).
Station bestaat al sinds eind 1800 en is van oudsher een sheepfarm, schapen dus. De farm is enorm, 60 km lang en 80 km breed. Het grootste deel is bedekt met rood zand en lage struiken. Schapen en geiten houden op dit land lukt nog net. Om financieel het hoofd boven water te houden zijn de huidige eigenaren in 1987 begonnen met de campsite.
Vanaf de highway moeten we een kilometers lange zandweg nemen om er te komen. De bus begint er al aardig als een outback camper uit te zien. In sommige Australische series zie je stoere auto's, mooie boerderijen met groene velden en nog mooiere dames. Dat is hier zeker niet aan de orde. De boerderij is een verzameling van oude materialen, voornamelijk ijzer. Hier is hier gebruikelijk dat overtollige spullen ergens op het land gedropt worden. Iets buiten de camping vind je dan ook een klein autokerkhof. En een heleboel oud ijzer, zeg maar junk yard. Verder alleen rood zand en hier en daar een struikje. De douches en wc's op de campsite zijn enigszins primitief en van mooie dames is al helemaal geen sprake. Kortom een heel ander plaatje dan op tv.
Maar..., we kamperen nu eindelijk bij de boer. En het is een hele rustige campsite. Kampeerders staan hier 100 tot 300 meter uit elkaar. De grote attractie hier zijn de hot tubs. Twee grote tonnen die gevuld zijn met mineraal grondwater van 33 graden. Jaren geleden is er honderden meters diep naar water geboord. Het water dat nu omhoog komt wordt voor zowel de tubs als voor de douches gebruikt. Geen drinkwater dus, dat is hier alleen als flessenwater te krijgen. Best prijzig.
Na een hete wandeling langs de 'rivier' duiken we de tubs in. Het ruikt metalig en smaakt zout. Er wordt gezegd dat de bron gezonde mineralen bevat, o.a. magnesium. Na een half uurtje in de tubs zien we het gezonde effect, kleding, haren en huid zijn oranje. Het effect is twijfelachtig...
We hebben een prachtige plek direct aan de Wooramel River. Van enig water in de rivier is geen sprake. Dat gebeurt maar 2 tot 3 keer per jaar voor ongeveer een week. Het is een upside-down rivier. Als het heel veel verderop flink heeft geregend, dan stroomt het water diep ondergronds richting Wooramel en wordt bij de rivier omhoog gedrukt. Het water komt dus uit de grond omhoog.
Grappig genoeg staan er langs de rivier veel bomen. Deze Gum trees kunnen kennelijk overleven met het beetje water dat diep in de grond langs de rivier zit. Het zijn hele typische bomen en ze zorgen gelukkig voor de broodnodige schaduw. Op het moment dat ik dit schrijf (in de namiddag) zitten we lekker in de schaduw. Het is evengoed 29 graden, maar we vinden het allebei heerlijk koel.
Overal op het terrein staan ijzeren vaten. Er mogen hier houtvuren gestookt worden. Gezien de vele grote bosbranden is dat is deze gort droge omgeving best verwonderlijk. Maar als het mag, waarom dan niet doen. We hebben flink wat hout gesprokkeld, het wordt een best vuur. Een prima manier om de dag bij Wooramel af te sluiten.
Er is geen verlichting op de campsite, Als de zon onder is zien je links en rechts de kampvuurtjes branden. Het vuur geeft niet alleen wat licht, maar omdat de avonden koud zijn, ook veel warmte.
De camping bevalt zo goed dat we nog maar nacht bijboeken.
Na Wooramel maken we in tussenstop in Carnarvon. In het stadje heeft NASA Usa jarenlang een basis gehad. De eerste maanwandeling was van hieruit het beste te volgen. De sterrenhemel is minder fraai dan op de vorige campsite, maar een paar dagen op een luxe park (met zwembad!) is heerlijk om het stof af te spoelen.
Het jonge stel naast ons, met twee kleine kinderen, heeft dat ook gedacht. Die zijn al twee maanden onderweg. Ook zij hebben hun huis verkocht om een jaar door Australie te trekken. Als er later op de dag nog een jong stel achter ons neer strijkt, hun huis verkocht hebben om te reizen, lijkt het wel een trend te zijn. Het zijn dus niet alleen de bejaarden die lang rondreizen (die ze hier overigens The Grey Nomads noemen), ook al jongeren die zo leven. Heel bijzonder.
Binnenkort gaan we op weg naar Coral Bay, hopelijk kunnen we daar hele grote (wal)vissen zien. Ik houd jullie op de hoogte.
That's it for now, see you mates.
-
23 April 2018 - 18:34
Tony:
Hi Sitze en Sonja,
Het ziet er wat droog uit. Temperatuur waarschijnlijk niet verkeerd, maar als ik de foto's zie dan lijkt het zo vlak. Is het ook vlak? Als ik het zo zie dan zou ik snel op pad naar de walvissen gaan.
Groetjes,
Tony -
23 April 2018 - 20:48
Frank:
Hoi Sitze en Sonja,
Ik lees met veel plezier jullie reisverslagen, de temperatuur en droogte is een goed excuus voor een extra biertje !
Geniet van de reis ik kijk uit naar het volgende reisverslag.
Groetjes,
vanuit een stoffige stoffeerderij -
24 April 2018 - 15:39
Andre:
Hallo daar,
lekker temperatuurtje toch (in de schaduw). De tubs waar je over schrijft zou een mooie attractie op koningsdag a.s.vrijdag. Ik vlucht dit jaar weer uit Amsterdam in verband met de geluidsoverlast en ga een paar dagen naar Limburg.Volgende week naar Griekenland
Groetjes,
Andre -
24 April 2018 - 16:10
Ria Meeuwse:
Hallo Sonja en Sitze,
Ben benieuwd of jullie zo geïnspireerd worden door de Grey Nomads dat jullie huis binnenkort ook te koop staat. Jullie zijn de lange rechte afstanden nu zo gewend dat Diepenveen straks vlak bij de deur lijkt te liggen en julliei misschien vaak even voor alleen een kopje koffie/thee aanwippen. De route is in ieder geval interessanter dan de lange route in Australië. En in de IJssel staat altijd water!
Is Sonja inmiddels al aan het bier? Uitstekend drankje in hete stoffige gebieden.
Ik ben benieuwd naar wat er hierna weer op jullie pad komt, groeten, Ria
-
29 April 2018 - 10:57
Henk En Lida:
Hoi Sonja en Sitze,
Eindelijk weer een reactie van ons terug.
Heel leuk om weer het gebeuren van jullie in een bijzonder lang verslag te lezen.
Zeer varieerend en boeiend wat jullie meemaken met mooie en minder mooie dingen.
Jammer voor Sitze dat hij weinig mooie dames ziet,dan maar van de omgeving genieten.
Nu op naar de walvissen in Coral Bay.
Ik kijk op de kaart waar jullie zitten,dus volg het zo een beetje door middel van de plaatsnamen.
Voor nu veel liefs,Lida en Henk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
