Op weg met de camper
Door: Sitze
Blijf op de hoogte en volg Sitze
18 April 2018 | Australië, Denham
We hebben de Maui camper opgehaald en zijn nu echt op weg door West Australie.
Het ophalen ging best soepel. De bus stond klaar en al het papierwerk was al voorbereid. Alleen nog even een korte inspectie rondom en uitleg over het voertuig en dan op weg. Maar helaas...., we hadden een ouder stel zeurende Zwitsers (?) voor ons. Die vroegen nogal wat tijd en aandacht.
Och, wanneer je bijna drie maanden op reis bent, maakt een uurtje wachten toch niet uit. Of wel....?
Met de camper (ik zeg liver: bus) eerst langs de supermarkt op de noodzakelijke spullen in te slaan. Simpele zaken als afwasmiddel en wc-papier, maar ook peper/zout en proviand. Al met al een boodschappenwagen vol.
Eerste stop, het Yanchep National Park. Een klein natuurpark op ongeveer 50 km boven Perth.
In dit park leeft een klein aantal koala's. Koala's en Australie klinkt logisch, maar het westen is niet hun natuurlijke habitat. Ze komen hier dus niet in het wild voor, alleen in een paar parken.
Koala's zijn echt bijzondere diertjes, Heel aaibaar, bijna aandoenlijk. En nu we ze hier weer zien worden we opnieuw enthousiast.
Kangoeroe's vind je in heel Australie. Alleen zijn ze hier in het westen van een ander merk en type dan die in Zuid- en Oost Australie. Ze zijn hier kleiner en veel donkerder van kleur. Ik weet nog hoe opgewonden we de vorige reis waren toen de eerste kangoeroe's over de camping liepen. maar is is het "och, een kangoeroe...".
Na twee nachten Yanchep op weg gegaan naar het Nambung National Park voor een heel bijzonder fenomeen, de Pinnacles Desert. Een woestijnachtig gebied met duizenden rechtop staande kalkstenen pilaren. Sommige bijna 4 meter hoog. We hebben een flinke wandeling door het gebied gemaakt. De waarschuwing om op de uitgezette trail te blijven is terecht. Als je op je gevoel door de pinnacles loopt, raak je al heel snel volledig de weg kwijt. Er zijn weinig herkenningspunten, al die stenen lijken op elkaar. En omdat Aussies nauwelijks wandelen, kun je niet af gaan op voetstappen in het zand.
De hele westkust is bezaaid met grote en kleinere Nationale parken. We volgen geen vaste route naar het noorden, bij elke etappe kijken we of we in het park kunnen overnachten of dat we er alleen doorheen rijden. De weg gaat ook langs een aantal kustplaatsen, dus we zullen zeker wat strandcampings aan doen. Na de Pinnacles stoppen we eerst in Jurrien Bay en vervolgens in Geraldton. Strandcampings! 100 meter lopen vanaf de camper en je staat met je voeten in de zee.
Zo aan de kust staan heeft een klein nadeel. De wind! Tot nog toe is het elke dag hetzelfde ritueel. 's Morgens bijna windstil, om in de loop van de middag steeds harder te gaan waaien. 's Avonds lekker buiten zitten is er niet bij, daarvoor waait het te veel en is de wind te koud.
De temperatuur is na Perth ook behoorlijk gezakt. Overdag is het hooguit 24 graden en tegen de avond koelt het af naar 16 graden. Voordeel is dan weer dat je met die temperatuur goed slaapt.
In Geraldton spraken we een paar mensen. Onze overbuurman Phil vertelde dat hij uit Perth komt. Hij en zijn vrouw zijn sinds een week op weg met een caravan voor een reis rond Australie. Ze hebben hun huis verkocht en van de opbrengst hopen ze een jaar ("...until the money ends") rond te kunnen trekken. Inmiddels weten we dat zij niet de enigen zijn die met dit doel hun huis verkopen. Het is me alleen nog niet duidelijk hoe zij na dat jaar verder gaan.
Ook spraken we een oudere vrouw die al 12 jaar vaste bewoonster op de camping is. Zij en haar man hadden een grote farm in West Australie. Het was wel even wennen om van een 200.000 acres grote farm over te stappen naar een strandhuis van 60 m2.
Op de camping horen we dat de herfstvakantie voor west Australie is begonnen. Twee weken lang zal het heel moeilijk worden om een plek op de camping te vinden, zeker langs de kust. En de volgende stop die we op het oog hebben is een toeristische trekpleister bij uitstek. Monkey Mia, een klein plaatsje waar de dolfijnen bijna tot op het strand komen. Het schijnt er ook mogelijk te zijn om de dolfijnen te voeren. Echt iets voor Sonja. Om er te komen moeten we alleen een klein stukje omrijden. Zo'n 500 km omrijden wel te verstaan. Tja, de afstanden zijn hier wat groter.
Wifi punten zijn hier dun gezaaid. Het is telkens zoeken naar verbinding en als je er soms een vindt, dan wil dat nog niet zeggen dat de verbinding stabiel is. Als de volgende blog wat uit blijft, dan weten jullie hoe dat komt.
See you guys!
Het ophalen ging best soepel. De bus stond klaar en al het papierwerk was al voorbereid. Alleen nog even een korte inspectie rondom en uitleg over het voertuig en dan op weg. Maar helaas...., we hadden een ouder stel zeurende Zwitsers (?) voor ons. Die vroegen nogal wat tijd en aandacht.
Och, wanneer je bijna drie maanden op reis bent, maakt een uurtje wachten toch niet uit. Of wel....?
Met de camper (ik zeg liver: bus) eerst langs de supermarkt op de noodzakelijke spullen in te slaan. Simpele zaken als afwasmiddel en wc-papier, maar ook peper/zout en proviand. Al met al een boodschappenwagen vol.
Eerste stop, het Yanchep National Park. Een klein natuurpark op ongeveer 50 km boven Perth.
In dit park leeft een klein aantal koala's. Koala's en Australie klinkt logisch, maar het westen is niet hun natuurlijke habitat. Ze komen hier dus niet in het wild voor, alleen in een paar parken.
Koala's zijn echt bijzondere diertjes, Heel aaibaar, bijna aandoenlijk. En nu we ze hier weer zien worden we opnieuw enthousiast.
Kangoeroe's vind je in heel Australie. Alleen zijn ze hier in het westen van een ander merk en type dan die in Zuid- en Oost Australie. Ze zijn hier kleiner en veel donkerder van kleur. Ik weet nog hoe opgewonden we de vorige reis waren toen de eerste kangoeroe's over de camping liepen. maar is is het "och, een kangoeroe...".
Na twee nachten Yanchep op weg gegaan naar het Nambung National Park voor een heel bijzonder fenomeen, de Pinnacles Desert. Een woestijnachtig gebied met duizenden rechtop staande kalkstenen pilaren. Sommige bijna 4 meter hoog. We hebben een flinke wandeling door het gebied gemaakt. De waarschuwing om op de uitgezette trail te blijven is terecht. Als je op je gevoel door de pinnacles loopt, raak je al heel snel volledig de weg kwijt. Er zijn weinig herkenningspunten, al die stenen lijken op elkaar. En omdat Aussies nauwelijks wandelen, kun je niet af gaan op voetstappen in het zand.
De hele westkust is bezaaid met grote en kleinere Nationale parken. We volgen geen vaste route naar het noorden, bij elke etappe kijken we of we in het park kunnen overnachten of dat we er alleen doorheen rijden. De weg gaat ook langs een aantal kustplaatsen, dus we zullen zeker wat strandcampings aan doen. Na de Pinnacles stoppen we eerst in Jurrien Bay en vervolgens in Geraldton. Strandcampings! 100 meter lopen vanaf de camper en je staat met je voeten in de zee.
Zo aan de kust staan heeft een klein nadeel. De wind! Tot nog toe is het elke dag hetzelfde ritueel. 's Morgens bijna windstil, om in de loop van de middag steeds harder te gaan waaien. 's Avonds lekker buiten zitten is er niet bij, daarvoor waait het te veel en is de wind te koud.
De temperatuur is na Perth ook behoorlijk gezakt. Overdag is het hooguit 24 graden en tegen de avond koelt het af naar 16 graden. Voordeel is dan weer dat je met die temperatuur goed slaapt.
In Geraldton spraken we een paar mensen. Onze overbuurman Phil vertelde dat hij uit Perth komt. Hij en zijn vrouw zijn sinds een week op weg met een caravan voor een reis rond Australie. Ze hebben hun huis verkocht en van de opbrengst hopen ze een jaar ("...until the money ends") rond te kunnen trekken. Inmiddels weten we dat zij niet de enigen zijn die met dit doel hun huis verkopen. Het is me alleen nog niet duidelijk hoe zij na dat jaar verder gaan.
Ook spraken we een oudere vrouw die al 12 jaar vaste bewoonster op de camping is. Zij en haar man hadden een grote farm in West Australie. Het was wel even wennen om van een 200.000 acres grote farm over te stappen naar een strandhuis van 60 m2.
Op de camping horen we dat de herfstvakantie voor west Australie is begonnen. Twee weken lang zal het heel moeilijk worden om een plek op de camping te vinden, zeker langs de kust. En de volgende stop die we op het oog hebben is een toeristische trekpleister bij uitstek. Monkey Mia, een klein plaatsje waar de dolfijnen bijna tot op het strand komen. Het schijnt er ook mogelijk te zijn om de dolfijnen te voeren. Echt iets voor Sonja. Om er te komen moeten we alleen een klein stukje omrijden. Zo'n 500 km omrijden wel te verstaan. Tja, de afstanden zijn hier wat groter.
Wifi punten zijn hier dun gezaaid. Het is telkens zoeken naar verbinding en als je er soms een vindt, dan wil dat nog niet zeggen dat de verbinding stabiel is. Als de volgende blog wat uit blijft, dan weten jullie hoe dat komt.
See you guys!
-
18 April 2018 - 11:06
Jahan En Rita:
Leuke momenten beleven jullie en zeker niet alledaags. Heeft Sonja, na een kleine omweg nog de dolfijnenkunnen voeren? Blijf genieten van jullie aussie trip. Groetjes -
18 April 2018 - 13:45
Marja:
Wat genieten jullie er toch heerlijk van! Ik kijk uit naar de leuke, grappige en soms aandoenlijke verhalen.
groetjes en veel plezier jullie! -
18 April 2018 - 15:13
Tony:
Hallo Sitze en Sonja,
Ziet er mooi uit. Ze steken mooi af tegen de blauwe lucht. Leuke bus/camper. Niet zo groot lijkt mij wel lekker handelbaar. Hoe ziet hij er van binnen uit?
Groetjes,
Tony -
19 April 2018 - 12:45
Edwin:
Beste Sonja & Sitze,
Wat fijn om af en toe wat van jullie te zien en te lezen. Geniet van deze prachtige trip en ik kijk uit naar jullie volgende verslag!
Groeten, Edwin -
19 April 2018 - 20:56
Henk En Lida:
Hoi Sonja en Sitze,
Jullie vakantieverhaal gelezen en met veel plezier doorgenomen.
Alles gaat goed en naar wens wat we lezen.
Jullie genieten bijzonder van de mooie natuurplekken die je onderweg tegen komt
en dan ook nog koala s tegen komen.
Zo,n aaibare koala willen wij ook wel als huisdier.
jammer dat het zo waait,hier is het momenteel tropisch 29 graden vandaag.
Wel een gek idee dat het daar nu herfst is en hier alles begint te kleuren.
We hopen dat jullie nog vele mooie en bezienswaardige dingen tegen komen.
En nog leuk om de dolfijnen te kunnen zien,al is het om rijden.
Lieve groetjes Henk en Lida
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
