Watervallen en krokodillen

We naderen de eindbestemming Darwin. Nog een week en we leveren de camper alweer in. Wij hebben besloten om het Kakadu National Park te laten zitten. Kakadu moet schitterend zijn, maar betekent weer een omweg van 350 km. Daar hebben we even geen zin in.
In plaats daarvan kiezen voor een 'watervallen route'. Eerst Edith Falls in het Lyilin National Park en dan Wangi en Florence Falls in Litchfield National Park. Beide liggen op de route naar Darwin.

Edith Falls ligt maar 60 km van Katherine. Eigenlijk zijn het drie verschillende watervallen, elk op een verschillend niveau. De Lower Pool is een kleine waterval eindigend in een heerlijke meertje. Maar we willen meer. Voor de beide Upper Pool's moet je tenminste 2,6 km klimmend en klauterend over rotsblokken afleggen. In de zon met 39 graden valt dat niet mee, daar staat wel een heerlijke verkoeling tegenover. In tegenstelling tot wat ik verwachtte is het water aangenaam. Niet zo warm als de Hot Springs, maar toch prima. Het enige vervelende is dat de lastige klauter-partij ook weer in omgekeerde volgorde afgelegd moet worden. De afkoeling is dan snel verdwenen!

Florence Falls ligt zo'n 130 km zuid van Darwin in het Litchfield National Park. Geen groot park, maar bekend vanwege de vele watervallen. De bekendste zijn Florence Falls en Wangi Falls. Onderweg horen we dat in Wangi niet gezwommen mag worden omdat de rangers nog niet alle 'freshwater crocs' hebben kunnen verwijderen. Zoetwater krokodillen, dus van nature ongevaarlijk. Maar toch, niet aanlokkelijk om daar tussen te gaan zwemmen. Of het verhaal klopt weet ik niet, maar onderweg waarschuwen borden wel dat zwemmen in Wangi niet is toegestaan. We zetten de bus op de camping bij Florence Falls. Een kleine natuurcamping. Geen receptie, gewoon de site fee in een envelop, dat gaat in een brievenbus. Simpel!

Dan de Falls zelf, twee watervallen, hoog omsloten door rotsen. Het water is lekker koel, zeker niet koud. Heerlijk een uurtje plonzen. In het meertje zwemmen zwarte vissen, zeker 30 cm groot. Sonja's mobieltje zou waterdicht moeten zijn. Onder water durfden we niet eerder te proberen, maar deze keer gaat de telefoon mee onder water. De foto's zijn niet top, maar de vissen staan er op! En wonderwel, bellen en mailen lukt ook nog steeds!

Na 2 dagen poedelen in Litchfield is het tijd voor de echte natuur, de wetlands en de billabongs. Kenmerkend voor een billabong is het dat in de droge periode altijd water bevat. Het droogt nooit volledig op. In de natte periode maakt het deel uit van het uitgestrekte ondergelopen gebied.
We rijden naar de wetlands, een gebied op 80 km ten oosten van Darwin. Bekend vanwege de vele vogels maar ook als leefgebied van zoet- en zoutwater krokodillen. KROKODILLEN!
Daar heb ik al de hele reis op gehoopt! Men zegt dat de zoetwater krook's erg vriendelijk zijn. Dat gaan we merken. Voor de zoutwater variant moet je oppassen, die zijn levensgevaarlijk. En snel!! Als er een van dichtbij op je af komt is de kans klein dat je die kunt ontlopen. Flinke afstand houden dus.

We hebben een boottour geboekt en gaan tegen het eind van de middag het moerasgebied in. Al snel is daar de eerste krook. Een kleintje, alleen de oogjes komen boven water. Als we te dicht bij komen zwemt ie gauw weg. Iets verderop ligt er een op de kant te zonnen. Flinke rij tanden,schots en scheef. Heel langzaam dobbert ons bootje zijn richting op. Hij beweegt niets, lijkt wel dood. Dan, heel plotseling springt hij op, rent razendsnel het water in en zwemt weg. Op zo'n moment zie je pas hoe snel het beestje op land kan zijn. Ongelooflijk snel zelfs!
Spectaculair is zelfs het moment dat een krook een vis te pakken krijgt. Eerst bewegingsloos drijvend, dan ineens een zijwaartse beweging met de kop en een flinke vis is al half doormidden gebeten. Enkele tellen later is de vis verorberd.

Linda, onze gids, weet waar de krook's te vinden zijn en waarop je moet letten om ze te zien. Vaak zie je echt niet meer dan een paar ogen boven water. Dankzij Linda krijgen we nog een aantal krook's te zien. Lang niet allemaal zijn ze bereid om voor een foto te poseren. Ze zwemmen weg of duiken onder. Totdat we er een tegenkomen die lekker ligt te zonnen. Vriendelijk lachend. Tot op een meter afstand kunnen we komen zonder dat de kleine krook (ik schat een meter of 3) ook maar beweegt. Een prachtig dier en bijna pre-historisch. Het levert een mooi plaatje op.

Zoals gezegd leven er ook talrijke vogels in het visrijke moeras. De meeste ervan hebben we al eens gezien. Een Karibu zijn we in het wild nog niet tegen gekomen.
Deze keer gelukkig wel. Het is een schuwe vogel die gelijk de poten neemt als we naderen.
Naast de Karibu huist vlakbij ook een stel zeearenden met twee jongen. Het nest is groot, maar jammer genoeg te hoog en te ver weg voor een goede foto.
Zo dobberen we nog een tijdje rond totdat de zon onder gaat. Een ondergaande zon tegen een moeras achtergrond levert altijd een mooi plaatje op. De Wetlands betekent voor ons ook afscheid nemen van de natuur in Western Australia en de Northern Territories.

No worries guys, see you.